بر مشرقِ نیزه، خواند زینب، قمرش شب در همه جا بود چراغِ سفرش از ماه و ستاره، بیشتر می تابید خورشید به خون تپیده ای بود سرش

بر مشرقِ نیزه، خواند زینب، قمرش شب در همه جا بود چراغِ سفرش از ماه و ستاره، بیشتر می تابید خورشید به خون تپیده ای بود سرش